دخترانه ها

سلام دختر کوچولو ها هوا بد جوری گرفته و ما داریم کم کم وسیله هامونو جمع میکنیمو از این خونه میریم ... و بعد از مدتها این اولین باره که احساس می کنم دارم به خونه ی خودم برمیگردم . آدم هرچی باشه هرچقدر هم کوچیک یا بزرگ ...باید حتما ریشه داشته باشه ... ریشه ی من به جایی توی یه شهر کوچیک برمیگرده ... به خونه ی کلنگی که از بیرون شکل خونه ی عروسکهاست ... ریشه ی من به پدرم برمیگرده ... به یه پیرمرد دنیا دیده و منتظر ... ریشه من به یه حیاط برمیگرده ... به یه درخت صنوبر بزرگ که حتی وقتی بزرگ شدم قد آغوش من نشد و اصلا نفهمیدم کی ریشه کن شد و به خاطره ها پیوست ... به یه تاب با طناب آبی که تابت میداد تا آسمون آبی ... هرچه بلندتر ... خنده ها بیشتر ......

سلام دختر کوچولو ها زمستون از نیمه گذشت و بهار خیلی زودتر از اون چیزی که همیشه فکر می کردم به سرزمین ما سرک کشید ... به شهر کودکی های من ... به باغ پدربزرگ ، به قلب ساده و زودباورم !  وقتی خودمو توی آینه نگاه می کنم انگار سالهاست که باردارم ... با یک شکم بزرگ که به سختی راه میرم ... انگار تموم بچه های این چند سال اخیر رو من به دنیا آوردم ... انگار من زمین هستم و حس مادر بودن در من تا ابد باقی خواهد ماند ... حتی در زندگی های بعدی ... حتی بعد از عصر یخبندان. کاش دنیا جای قشنگ تری برای زندگی بود اون وقت من به شما می گفتم زیبایی چیه ، و خوشحالی از زیبایی چیه ... اون وقت خیلی راحت تر حرف منو باور می کردید ... اونقدر راحت که فکر می کردی...